Poradnia psychologiczno – pedagogiczna – kiedy pójść z dzieckiem?

Będąc mamą doświadczam wielu obaw o zdrowie córek. Bacznie się przyglądam czy aby wszystko jest tak jak być powinno. Która z nas nie budzi się gdy dziecko w nocy zakaszle? Znasz to uczucie? Bo ja doskonale. Często ,,wujek Google” jest najlepszym doradcą, ale czy rzetelnym? W wirtualnym świecie możemy znaleźć cenne informacje jak i takie, które mogą wprowadzić w błąd.

Intuicja matki – najlepszy doradca.

Intuicja matki jest najlepszym doradcą. Przekonałam się na własnej skórze. Jeśli coś niepokoiło mnie w zachowaniu córki, pytałam pediatry. Pediatra zawsze mnie uspokajała, że wszystko w porządku. To, że córka przestała ,,mówić” mając 9 miesięcy pediatra tłumaczyła tym, że dziecko skupiło się na chodzeniu. I właśnie tą umiejętność doskonali, a pozostałe odstawiła na bok. Przyjdzie czas i na mówienie… Krzyki nocne? Histerie w dzień? Po prostu taki ma charakter – swoją drogą czasami myślałam, że córka nie potrzebuje snu niczym wampiry.

Jednak, coś w środku mówiło mi, że jednak nie wszystko jest ok. Mimo, że wszyscy dookoła mnie uspokajali i mówili, że przesadzam zapisałam córkę do poradni psychologiczno – pedagogicznej. Córka miała wtedy niecałe dwa lata.

Jak znaleźć odpowiednią poradnię?

Są dwie drogi do poradni.

Pierwsza – gdy dziecko jeszcze nie chodzi do przedszkola, wybieramy poradnię, która znajduje się najbliżej naszego miejsca zamieszkania. Zazwyczaj te poradnie mieszczą się w miastach powiatowych. Warto zadzwonić i dowiedzieć się jakie są terminy, poinformować jakie zachowania budzą nasz niepokój i zapisać się.

Druga – gdy dziecko chodzi do przedszkola. W takiej sytuacji już jest rejonizacja. Należy dowiedzieć się w przedszkolu do której poradni należą dzieci z tego przedszkola. Może się okazać, że dane przedszkole należy już do innego regionu, i tak właśnie było w naszym przypadku.

Jakie zachowania mogą nas niepokoić?

To już sprawa indywidualna, każdy z nas zna najlepiej własne dziecko. I to, co może budzić niepokój u jednego, u drugiego może być normą. Jednak warto zwrócić uwagę na:

• brak powtarzania dźwięków dźwiękonaśladowczych,
• bardzo niewyraźna mowa,
• problemy z utrzymaniem równowagi,
• brak mowy,
• brak kontaktu wzrokowego,
• brak wskazywania palcem,
• nadwrażliwość na dźwięk, na dotyk,
• niechęć do niektórych rodzajów ubrań,
• problemy z emocjami,

To są tylko przykłady niepokojących objawów, które warto skonsultować ze specjalistami, bo im wcześniej rozpoczniemy terapię tym lepiej. Po konsultacji mamy pewność, że zrobiliśmy wszystko jak trzeba. Jeśli okaże się, że jest coś nie tak z rozwojem dziecka, to dostanie pomoc w postaci zajęć terapeutycznych, których jest naprawdę wiele.

Co warto zabrać na pierwszą wizytę w poradni psychologiczno-pedagogicznej? Jak przygotować się do wizyty?

Tak naprawdę wszystko to co mamy. Mogą to być rysunki dziecka – mogą one powiedzieć bardzo wiele o rozwoju grafomotorycznym i emocjonalnym naszego dziecka.

Telefon jest skarbnicą wiedzy – to w tym urządzeniu tak naprawdę zapisane jest nasze dziecko. Rodzic często nagrywa je, fotografuje. Filmy na których nasze dziecko bawi się w swoim naturalnym środowisku mogą bardzo dużo pomóc terapeucie podczas wizyty.

Warto przypomnieć sobie najdrobniejsze szczegóły z przebiegu ciąży jak i okresu tuż po porodzie. Diagności w poradni zbierają szczegółowy wywiad od rodzica. Warto zapisać sobie:

• leki jakie przyjmowałyśmy w ciąży,
• czy ciąża przebiegała prawidłowo,
• jak wyglądał poród – czy dziecko przyszło na świat drogą naturalną czy przez cesarskie cięcie, czy poród był wywoływany, jeśli tak to jakimi metodami, czy było podane znieczulenie, ile czasu trwał poród, czy były jakieś komplikacje,
• ile dziecko dostało punktów tuż po urodzeniu,
• czy było zdrowe, czy wystąpiły jakieś choroby, zakażenia
• jak rozwijało się dziecko, czy często chorowało,
• kiedy zaczęło się obracać, pełzać, siadać, raczkować, chodzić,
• czy gaworzyło, kiedy zaczęło mówić pierwsze słowa,
• jeśli dziecko chodzi już do przedszkola warto poprosić wychowawcę aby napisało opinię o dziecku, jak ono zachowuje się w przedszkolu w grupie rówieśników. Taka opinia również jest bardzo cenna, gdyż często dzieci w przedszkolu zachowują się całkiem inaczej niż w domu.

Tak naprawdę, warto pomóc dziecku w rozwoju, a pomoc ze strony Poradni Psychologiczno Pedagogicznej nie jest czymś strasznym, to nic złego. Poradnie oferują bardzo dużo zajęć dla dzieci, również dla tych z uzdolnieniami. Więc warto rozejrzeć się w swojej okolicy i dla własnego spokoju pójść na konsultacje.

Sama gdybym posłuchała własnej wcześniej intuicji córka byłaby już dawno w terapii logopedycznej. Jednak uważam, że lepiej późno niż wcale.