Byłam słodką mamą – czyli 27 tygodni ciąży z cukrzycą ciążową

Cukrzyca ciążowa to temat doskonale mi znany. Jak wiecie towarzyszyła mi od 13. tygodnia ciąży. Przez te tygodnie stała się moją niechcianą przyjaciółką. I to taką, która była ze mną nieustanie przez 27 tygodni ciąży. Gdy miałam ochotę na coś słodkiego zawsze mi o sobie przypominała.

Od kiedy dowiedziałam się, że jestem w ciąży wszystko szło pod górkę. Nic nie układało się tak jak być powinno. Najpierw codziennie kłucie zastrzykami przeciwzakrzepowymi Clexane, luteina w kosmicznych dawkach. Później ta wredna cukrzyca ciążowa – o początkach mojej diety cukrzycowej możesz przeczytać w moim poprzednim wpisie.

Teraz mam ją już za sobą. Wyniki krzywej cukrowej mówią same za siebie.

Na podsumowanie tych 27 tygodni bycia na diecie cukrzycowej chciałam zrobić małe podsumowanie. Tak, aby główne zasady diety były w jednym miejscu.

Zasada 1

Dieta przy cukrzycy ciążowej powinna być prawidłowo zbilansowana

• 40–50% węglowodanów
• 20–30% tłuszczów
• 30% białka (1,3 g na kilogram masy ciała).

Zasada 2

Stała ilość posiłków

Bardzo ważne jest aby przy cukrzycy ciążowej zjadać od 6 do 8 posiłków dziennie.

W tym koniecznie to być trzy główne posiłki:

• I śniadanie
• obiad
• kolacja

Do tego należy doliczyć posiłki dodatkowe, tak zwane przekąski. O nich też nie można zapominać! Powinno ich być około 4-5. Są to:

• II śniadanie
• III śniadanie (zależne od godziny o której wstałyśmy i zjadłyśmy I śniadanie )
• podwieczorek
• II kolacja
• III kolacja

Zasada 3

Stałe godziny spożywania posiłków

Żeby dieta była prawidłowo stosowana należy pamiętać o przestrzeganiu godzin posiłków. Pory można ustalić z diabetologiem zgodnie z naszym rytmem dnia.

Pierwsze śniadanie należy spożyć nie później niż 30 minut od momentu przebudzenia. Przerwy między posiłkami nie powinny być dłuższe niż 2,5 -3 godziny. Dlatego gdy wstaniemy wcześniej należy dorzucić kolejną przekąskę.

Jeżeli planujemy dłuższe wyjście z domu zawsze pakujmy małą przekąskę do torby.

Zasada 4

Pomiar glikemii

Musimy pamiętać o prawidłowym poziomie cukru we krwi. Dlatego ważne jest, aby regularnie – minimum cztery razy dziennie sprawdzać poziom cukru.

• na czczo
• godzinę po I śniadaniu
• godzinę po obiedzie
• godzinę po kolacji

Raz w tygodniu warto zrobić sobie dobowy pomiar cukrów, czyli mierzymy poziom cukru po każdym posiłku oraz w nocy około godziny 2-3 .

Dlatego każda mama, która ma podejrzenie lub potwierdzoną cukrzycę ciążową powinna przestrzegać głównej zasady

jedź mniej, ale częściej.

Cukrzyca ciążowa to nie tragedia. Naprawdę da się z nią przeżyć. Ważne jest aby być pod stałą kontrolą ginekologa i diabetologa. Oraz stosować się do ich zaleceń. Zjedzony pączek da nam radość na chwilę, a nasze dziecko w brzuch dostanie ogromną dawkę cukru z którą sobie nie radzi.

Warto też samemu obserwować własny organizm. Cukrzyca ciążowa to nie przelewki. U każdej ciężarnej z cukrzycą ciążową wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia w przeciągu najbliższych 15 lat cukrzycy typu 2.  Dlatego każda z nas powinna zadbać o swoje zdrowie, dla siebie jak i dla całej swojej rodziny.

Wprowadźmy aktywność ruchową do naszego życia jako coś naturalnego. Codzienne spacery, na początku z dzieckiem, mogą naprawdę mieć duży wpływ na nasze zdrowie w przyszłości. Jeżeli przez te tygodnie w ciąży potrafiłyśmy ograniczać biały cukier, to postarajmy się aby ten nawyk pozostał u nas na zawsze. Dbajmy o siebie. Teraz już nie jesteśmy same, mamy obok siebie małe szczęście, o które musimy dbać. Jeśli nie zadbamy o własne zdrowie to jak mamy zadbać o zdrowie dziecka?

Warto przestrzegać zaleceń i diety, którą można opanować i naprawdę być najedzonym.

Plus taki że będąc na diecie w ciąży przytyłam tylko 7 kilogramów 🙂

Teraz wiem, że to było ostrzeżenie. Mój organizm dał mi znak, że go zaniedbuję. Idealnie nie jest. Wiem, że ciężko mi będzie ale muszę zadbać o siebie. Świadomość, że znalazłam się w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na cukrzyce typu 2, może da mi kopa do działania.

Tak naprawdę to świadomość, że cukrzyca może do mnie wrócić przeraża mnie. Wiem co to za choroba, jak przebiega i ta wiedza czasem mnie przytłacza. Ale wiem, że dam radę bo mam dla kogo.